Hagenaar (01 augustus 1945) Henk Houwaart is de volgende talentrijke oud-speler die als hoofdcoach terugkeert naar de Bosuil. In 1975 stapte de toen 30--jarige "Bruggeling" over van de Klokke om bij de roodwitte club aan een nieuw hoofdstuk in zijn spelerscarrière te schrijven. Carrière die overigens op prille leeftijd begon bij Oranjeplein en ADO, twee clubs uit zijn geboortestad Den Haag. Via een tussendoortje langs FC Twente, belandde hij uiteindelijk bij FC Brugge waar hij het winnen van landstitel en Beker van België mocht vieren. Niemand kon vermoeden dat het na zijn volgende transfer grondig fout zou lopen. Zijn laatste wapenfeit als Bosuilspeler blijft een memorabel moment. 22 oktober 1975. Even na het drie uur nieuws. Het leek wel of Houwaart had erop gewacht om rechtstreeks in de radio-ether te scoren. Zo ging dat toen, nog geen (voet)bal op TV en op de radio slechts enkele flitsen. 1-1 gelijk bij Slask Wroclaw. Helaas: Henk stond nooit meer recht als voetballer. Met de moed der wanhoop vocht hij nog terug, helaas tevergeefs. Het actieve voetbal was over. Een beslissende tegenslag maakte er een einde aan en R. Antwerp FC verloor een speler van onschatbare waarde.
Een nieuwe faze kon beginnen. Met o.a. Georg Kessler als voorbeeld begon hij aan een zevenentwintigjarige periode als coach. Eerst bescheiden bij SK Roeselare (76-78), dan gestaag hogerop: Eendracht Aalst (78-79), KV Kortrijk (79-83) en SV Cercle Brugge (83-84). Opnieuw bij FC Brugge doopte hij zijn grootste suksessen in champagne. Landstitel en Beker van België werden aan het palmares toegevoegd. Ethnikos (89-90), Xanthi (90-91), SV Cercle Brugge (91-94), SV Waregem (94), RC Harelbeke (juni94-00) en Omonia Nikosia (00-01) waren wat blij op zijn expertise en ervaring beroep te kunnen doen.
Bij KV Kortrijk (89) en AA Gent (00) liep het minder, maar Houwaart denkt niet met wrokgevoelens terug. "In het voetbal kom je mekaar onvermijdelijk tegen," is een motto dat zijn voetbalhart stuurt. Als Antwerpspeler verloor hij geen match en hij wil dat exploot als coach nog eens dik overdoen. Hoewel hij (pas) in februari 2002 als opvolger van Wim De Coninck werd aangesteld, mikte hij alsnog op een plaats in de middenmoot. Bij het begin van het voetbalseizoen 2002-2003 werd Henk Houwaart in zijn functie bevestigd en richtte samen met bestuur, spelerskern en supporters de blik op de linkerkolom. Met o.a. overwinningen tegen Gba en Anderlecht werd het een beste eerste ronde, de tweede competitiehelft was helaas veel minder. Het team eindigde met 34 punten (na aftrek van de zes tegen SK Lommel behaalde ptn.) op een enigszins ontgoochelende twaalfde plaats. Het kwam niet tot een nieuwe overeenkomst tussen coach en club.
Henk is getrouwd met Dorien Scheyving en heeft naast een volwassen zoon Henk Jr. nog een jonger zoontje Enzio.(tekst: pat van De ANTWERPSUPPORTER Online, met dank aan het Antwerpclubblad - 23 februari 2002)

Paul Degenaers doorliep bij R Antwerp FC de jeugdreeksen, om daarna als middenvelder bij o.a. Wijnegem en Rochus te gaan spelen. Een aanslepende kwetsuur dwong hem vroeg met voetballen te stoppen Zo werd hij op zijn zevenentwintigste (1984) jeugdtrainer bij zijn oude club. De trainersmicrobe had hem te pakken en hij volgde met brio drie jaar Heizelschool. Gedurende vijf jaar begeleidde Degenaers de Knapen en de drie daaropvolgende jaren de Uefa's. De resultaten bleven niet onopgemerkt. Zijn overstap naar het reserventeam was geen verrassing en hij werd meteen ingeschakeld om ook scoutingswerk voor het eerste elftal op te knappen. Gedurende zes jaar trainde Paul Degenaers het tweede elftal, een werk waarvan hij zich meer dan behoorlijk kweet. Tussen ontelbare buitenlandse testers slaagde hij er immers in toch nog enkele beloftevolle jongeren (als Mücher, Ribus, De Roeck, ...) in te schakelen en door te laten stromen naar het eerste elftal. Met die jongeren behaalde hij als trainer overigens ook enkele fraaie resultaten in de Caje Cup voor Beloften. Midden jaren negentig fungeerde Paul ook enkele keren als assistent van de hoofdcoach. Toen in de loop van het seizoen '97-'98 eerst Kessler en daarna Svilar vertrokken, circuleerde de naam Degenaers - zonder dat hij ooit zelf openlijk solliciteerde - als mogelijk hoofdcoach in de pers.
Uiteindelijk werd Regi Van Acker aangetrokken en werd Antwerpman Degenaers assistent, een opdracht die hij deeltijds met zijn werk bleef combineren. Na het plotse en voor velen onverwachte (?) vertrek van Van Acker bombardeerden buitenstaanders Degenaers opnieuw tot favoriet als opvolger. Ondertussen full-time verbonden aan de club werd hij, na de aanstelling van Wim De Coninck, inmiddels bevestigd in zijn taak als assistent-coach. Ook na het ontslag van Wim De Coninck bleef hij assistent van Henk Houwaart. Naast hoofdcoach Henk Houwaart werd ook het contract van Paul Degenaers op het einde van het seizoen niet verlengd zodat ook hij de club verliet.

Speelde als linksbuiten vele jaren in het eerste elftal van tweedeklasser Sint--Niklaas en daarna bij de derdeklasser Vigor Hamme.
Begon zijn trainerscarrière als spele -trainer in 1ste provinciale Brabant bij SP Opwijk.
Behaalde het Heizeldiploma en was achtereenvolgens trainer bij SP Opwijk, hulptrainer bij eersteklassers SC Lokeren en Sint Niklaas en hoofdtrainer bij Vigor Hamme, Moerzeke en Kemzeke.
Werd daarna eerst twee jaar individueel trainer bij St. Niklaas en later bij KV Kortrijk alvorens deze functie een eerste maal bij R Antwerp FC te vervullen tijdens het seizoen 1999-2000. Na een ommetje van een jaar bij Lierse SK, neemt hij sinds 1 juli 2002 opnieuw zijn vroegere taak bij R Antwerp FC op. Streng en kordaat is René Verniers onder meer de (stille) kracht achter de enorme progressie van o.m. Karel D'Haene (in 2003 getransfereerd naar Trabzonspor). Opvallend ook het kleine aantal blessures tijdens de campagne 2002-2003.

Wim Coremans was al als jongere aangesloten bij R. Antwerp FC. In de jeugdcategorieën stapelde hij als doelverdediger de kampioenstitels op. Als 18-jarige debuteerde hij tijdens het seizoen '56-'57 in het A-elftal en werd ook in die categorie meteen tot nationaal kampioen gekroond, zonder ook maar één wedstrijd te hebben gemist. De 'zwarte panter' droeg zijn bijnaam met verve en werd door de fans gekoesterd. Tussen 1956 en '71 speelde deze klasrijke en sierlijke doelman 393 wedstrijden in het fanionteam, w.o. 308 competitie-, 10 beker-, 15 Europabeker- en 60 vriendenwedstrijden. Daarmee werd hij de doelman met het grootst aantal selecties uit de Antwerpgeschiedenis. Tussen 1957 en 1960 was hij 8 maal bankzitter tijdens officiële interlands van het Belgische A-elftal. In 1959 speelde Wim Coremans met het A-elftal een oefenwedstrijd tegen het Hongaarse Vasas Budapest en verdedigde ook meerdere keren het doel van het nationale B-elftal. In '68 ging het een stapje terug. Wim vertrok richting Berchem Sport (2e nat.). R Antwerp FC begon aan haar parcours in tweede met een nieuwe doelman (Eddy Braem). De confrontaties met de gewezen club staan in het geheugen gegrift. Het weerzien op de Bosuil resulteerde in een 2-3 overwinning voor de geelzwarten. Ook het daaropvolgende seizoen bij Zottegem speelde hij met wisselend succes tegen 'de Aloude' uit Deurne. In '70 keerde hij nog voor enkele matchen terug tussen de legendarische vierkante palen van de Bosuil. Een hardnekkige blessure bepaalde echter het begin van een driejarige periode als speler-trainer bij St.-Gillis Waas. Meteen het einde van een lange voetbalcarrière om zich helemaal toe te leggen op de sportmode in zijn sportwinkel te Deurne. Is het trouwens niet logisch dat R Antwerp FC sedert 1998 opnieuw beroep doet op de expertise van Wim Coremans om de doelgerichte begeleiding van de goalies professioneel in handen te nemen?

Denis Fraeyman speelde als jeugdspeler bij Exc. Kaart en kwam in 1974 als UEFA naar onze club. Na nog twee jaar in die categorie, maakte hij de overgang naar het reserven-elftal. Hij schopte het éénmaal tot in het eerste team. Op 27 mei 1977 scoorde hij in die wedstrijd zelfs 2 doelpunten (KV Mechelen-Antwerp FC 4-4 voor de Beker Gazet van Antwerpen). In 1978 verhuisde hij naar FC Boom (2e nat.) om via achtereenvolgens Zwarte Leeuw, S.C. Merksem (6 jaar), Belgica Edegem zijn actieve voetbalperiode af te sluiten bij S.C. Merksem. Zijn trainerscarrière begon in 1988 bij Zandhoven SK waarmee hij als speler-trainer promoveerde van vierde naar derde provinciale. Van 1990 tot 1993 was hij jeugdtrainer bij Brasschaat en van 1993 tot 1998 trainde hij de Nationale Scholieren bij Antwerp FC Om de alsmaar toenemende taken van de technische staf te verdelen, was het dan ook een logische beslissing dat de club in eigen rangen naar verterking keek. Zo kreeg hij een coördinerende taak tussen de jeugdopleiding en de senioren. Naast zijn taak als bediende bij een verzekeringskantoor, is hij bij Antwerp FC actief als trainer van het reservenelftal, met als officiële titel assistent-coach 2.