Hete Hoeseltse tranen - Raph. Quaranta vliegt eruit en dan benut Kerremans dat ene kansje voor de Limburgers
DEURNE - Voor de derde opeenvolgende keer heeft R Antwerp FC zich uit de beker laten spelen door een club die minstens twee reeksen lager geklasseerd is. Na RFC Libramont en KFC Zwarte Leeuw was het ditmaal Hoeselt VV dat het gebrek aan "cup spirit" van de Bosuilen afstrafte. En dat ze daar bij de Limburgers niet in de verste verte hadden durven van dromen, was achteraf maar al te duidelijk. Eerst vloeiden hete vreugdetranen, dan begon uitgelaten feestgezang dat pas in de vroege uurtjes uitstierf...
Een uur lang was trouwens aan de speeltrant van Hoeselt VV te merken dat ze niet echt in een mirakel geloofden. Kerremans stond als een eenzame vuurtoren in de spits van zijn elftal en bij de enkele zeldzame gelegenheden dat de bal in zijn buurt kwam, probeerde hij er met veel optimisme zo vlug mogelijk weer van af te geraken. Uiteindelijk zou diezelfde Kerremans de held van de avond worden.
Rood voor Raph. Quaranta
Het vonnis van R.A.F.C. werd een klein halfuur voor het einde van de match voltrokken. Tegen die tijd was het spel van kat en muis omgeslagen in een nerveuze stormloop van de steeds ongeduldiger wordende thuisploeg, die echter een serieuze opdoffer moest incasseren toen Raph. Quaranta eruit vloog. De voormalige aanvoerder van RFC Luik vergreep zich binnen de drie minuten eerst aan Knapen en vervolgens aan de Hoeseltse spelmaker D'Haen. Voor beide overtredingen haalde scheidsrechter Delombaerde geel boven: rood dus. Meteen lag de hele linkerflank van R.A.F.C. open. Binnen de kortste keren strafte de snelle Ignoul dat af. Kort na de uitsluiting van Raph. Quaranta rende hij zijn flank af en met heel veel moeite wisten Patrick Schrooten en Wim De Coninck hem te stuiten. Inmiddels was R.A.F.C. echter wel uit verband gespeeld, zodat D'Haen ongehinderd kon hernemen. Hij trof met zijn voorzet de lat. Kerremans was goed gevolgd en liet het ene kansje, waarvoor hij de hele tijd op vinkenslag had gelegen, niet liggen.
Hans-Peter Lehnhoff op de lat
Voordien en ook daarna nog had R.A.F.C. wel degelijk voldoende mogelijkheden versierd om zich van een eenvoudige kwalificatie te verzekeren. Meer nog dan de uitstekende prestatie van doelman Spa, zorgde een pertinent Antwerps gebrek aan opportunisme voor moeilijkheden. Na acht minuten had het spel al gespeeld kunnen zijn. Franky Dekenne werd mooi door Frans Van Rooij door de buitenspelval gestuurd, schoof gepast in de loop van Nico Claesen, maar de voormalige Rode Duivel presteerde het de huizenhoge kans onbesuisd naast te schieten.
Daar zouden Nico Claesen en ook spitsbroeder Alex Czernitaynski zich tijdens het vervolg van de avond overigens nog een paar keer aan bezondigen. Hoeselt VV kroop een paar keer door het oog van de naald. Op een korte vrije trap van Frans van Rooij trof H.-P. Lehnhoff tien minuten na de rust staalhard de lat. Tot drie keer toe eisten de Bosuilen een strafschop. Vooral een duwfout op Ralf Geilenkirchen kwam daarvoor in aanmerking. Vlak vóór het eindsignaal van Delombaerde wankelde Spa nog wel even op een kanjer van diezelfde Ralf Geilenkirchen, maar weer kreeg Nico Claesen de terugbotsende bal niet voorbij de lange doelman (Michel Schepers - bron: onbekend - 28/08/1989)...
Hoeselt VV is RSC Anderlecht niet
Wat kan een mens zich vergissen. De positie in onze nationale voetbalreeksen daargelaten leek Hoeselt VV al tijdens de opwarmingsoefeningen kansloos tegen R Antwerp FC. De Limburgers presenteerden zich weinig gegroepeerd aan de rechterkant van het terrein en fluisterden elkaar, bijna verplicht en daardoor weinig overtuigend aanmoedigingen toe. Kijk eens wat R.A.F.C. daar tegenover kon stellen: een elftal dat de week voordien nog alle lof oogstte, omdat het RSC Anderlecht in bedwang had gehouden.
Al die bespiegelingen vooraf bleken evenwel nergens op te slaan. Gaandeweg werd de wedstrijd een plaag voor de eersteklassers en kregen de moedigen de vat op het spel. Helaas voor de Antwerpaanhang, maar de moedigen waren zaterdagavond bijna uitsluitend in het rood-gele Hoeseltse kamp te vinden. Nico Claesen, hij miste na zeven minuten dé kans om de thuisploeg naar een gemakkelijke zege te loodsen, maakte al snel duidelijk dat er op hem niet gerekend hoefde te worden. Het duo Dekenne-Quaranta (van wie de laatste na een uur wedstrijd in twee minuten even veel keer geel kreeg en het terrein mocht verlaten) stond er persoonlijk borg voor dat elke rood-witte aanvallende actie die bij hen vertrok, al bij voorbaat tot mislukken gedoemd was.
Aangezien ook Frans van Rooij slechts sporadisch vlamde, bleek al snel dat R.A.F.C. tevreden zou moeten zijn met het bereiken van de volgende ronde. Zelfs dat zat er niet in. Hoeselt VV haalde het op inzet, niets meer. In de zeventigste minuut nadat Nico Broeckaert een poging van Ignoul op de lijn had gered, werkte de rood-witte defensie de bal slecht weg. Er ontstond een nieuwe mogelijkheid voor D'Haen wiens schot via de vuisten van Wim De Conink tegen de lat dwarrelde. Kerremans, vorig seizoen nog spelend voor een illustere Limburgse derde provincialer, tikte binnen. De rood-witten leken pas dan te beseffen dat er een herhaling van het Dottenijs-, Libramont- en Zwarte Leeuw-avontuur in de lucht hing, gingen op zoek naar de gelijkmaker.
In die jacht weigerde scheidsrechter Delombaerde nog twee flagrante strafschopgevallen het logische gevolg te geven. Een enorm ontgoochelde Antwerptrainer Dimitri Davidovic weigerde daarin een verontschuldiging te zoeken voor het ondermaats presteren van zijn ploeg van wie enkel Czernia, Nico Broeckaert en Wim De Coninck een aanvaardbaar niveau haalden (Ludo Van De Walle - GvA - 28/08/1989).
|
