Papa Ratko blijft recht in drie uur durende thriller
Brugge — In 1955 stond Eddy Wauters, vandaag voorzitter van Royal Antwerp Football Club, als speler met de Belgische beker te zwaaien. R Antwerp FC had toen K Thor Waterschei met een kater van 4-0 achtergelaten. Zevenendertig jaar later prijkt de fel begeerde pot opnieuw in Wauters' prijzenkast.
Het echte feest werd na de rust ingezet en de thriller die in de verlengingen en bij het nemen van de strafschoppen werd opgevoerd, was er eentje om duimen en vingers af te likken.
De finale leverde ook grote figuren op. Met duivel-doet-al Rudi Smidts en met Papa Ratko Svilar als strafschoppenhouder vonden we die bij de winnende ploeg. Naast het duo Smidts-Svilar, konden zich nog een paar rood-witten als opvallende figuren opdringen. Zo was daar de degelijke prestatie van Dragan Jakovljevic, behoudens foutieve ingrepen amper van de bal af te zetten. Alex Czerniatynski degradeerde de jonge Davy Gijsbrechts, in de wachtkamer van Paul Van Himst?, tot een heel gewoon voetballer.
Bij KV Mechelen werd de beste speler de antiheld. Lei Clijsters, rots in de branding, hield eerst zijn ploeg overeind, maar had laat op de avond de pech zijn beslissende strafschop niet voorbij Ratko Svilar te krijgen. Ook voor Preud'homme leken de spots aanvankelijk in de goede richting te schijnen. In de apotheose, die liefst 21 strafschoppen inleidde, opende hij met de strafschop van Willy Vincent te stoppen en vervolgens zelf de eerste voorbij Ratko Svilar te knallen. Het genoegen was echter geheel voor zijn 42-jarige collega. Een danig ontstoken kniewonde, groggy na botsing met Philippe Albert en de last der jaren, het woog niet zwaar op Ratko Svilar. Hij had geen verhaal tegen de Mechelse doelpunten, maar Eykelkamp, Emmers en Clijsters kregen de bal vanop elf meter niet voorbij de ouwe rakker, die met zijn vreugde geen blijf wist en scheidsrechter Constantin prompt op z'n Frans ging begroeten.
De eerste helft kon niet bevredigen. Albert die een bal buiten het stadion joeg, dat was het markantste feit. De bal bleef ergens in het Sint-Andrieskwartier achter en dat zorgde voor hilariteit binnen de stadionmuren. Wat bleek? De bond, organisator van deze happening, had kennelijk geen reservebal voorradig, tenzij iemand bij gebrek aan een pomp het materiaal met de mond stond op te blazen. Hoe dan ook, het duurde een eeuwigheid voor er een nieuw zwart-wit geblokt ding tussen de lijnen rolde.
Na de rust verbeterde het spelpeil en dat was in grote mate te danken aan KV Mechelen. Emmers vlamde op de vuisten van Ratko Svilar, Albert dribbelde R Antwerp FC op een hoopje, Arambasic verknoeide een open kans. Met het kopbaldoelpunt van Wim Kiekens (goede wedstrijd), op aangeven van Patrick Van Veirdeghem, verzette R Antwerp FC de bakens. Toen Davy Gijsbrechts zich op de hielen van Czernia liet vallen, had de goed leidende Constantin strafschop kunnen blazen. KV Mechelen verdiende al bij al de achterstand niet. De late treffer van Arambasic zorgde terecht voor evenwicht.
Krampen
De jongens van R Antwerp FC zaten frisser dan die van KV Mechelen. Hoe anders verklaren dat alle met krampen geplaagde spelers in geel-rode uitrusting liepen. René Eykelkamp was een van de eersten die niet meer van de grond wegkwam. Ook Lei Clijsters moest de kousen afstropen. Dan stond Adri Bogers grimassen te trekken. Bogers die voor zijn ploeg een wolkenkrabber van een match speelde, maar voor de tegenstander qua 'traptechniek' niet mals was. Voor Sanders duurde de slag iets te lang. Na 110 minuten moest hij totaal leeggespeeld, worden vervangen. Sanders, zonder brandstof, stond gewoon stil.
De motoren van de Great Old sputterden op geen enkel moment, eens de verlengingen waren ingegaan. Rudi Smidts verliet zijn verdedigende stelling en stuwde zijn manschappen naar de gelijkmaker die het recht zou geven op het nemen van strafschoppen. "Je begrijpt het zelf niet", zei Rudi Smidts nadien. "Met dat doelpunt van Wim Kiekens zaten we op rozen, maar automatisch trek je dan toch weer even terug. Onze grote verdienste was toch we dat we na het vroege doelpunt van Eykelkamp in de eerste verlenging konden terugslaan (Roger Vlemings - GvA - 9/06/1992)".
Ratko Svilar, man van de match
Het was van 1955 geleden dat R Antwerp FC de Belgische voetbalbeker had gewonnen, de eerste en enige maal in de clubgeschiedenis. KV Mechelen won de Cup een laatste keer in 1987 na een kleine 1-0 zege tegen Club Luik. De Mechelaars waren lichtjes favoriet voor de in het Brugse Olympiastadion georganiseerde editie 1992.
In een gelijkopgaande eerste helft gebeurde niet erg veel. Wat zich vanaf de tweede helft afspeelde in de West-Vlaamse hoofdstad, is zeker het vermelden waard. KV kreeg de eerste kansen na rust. Emmers knalde op Ratko Svilar. Arambasic bleef te besluiteloos. Het openingsdoelpunt viel aan de overzijde. Verdediger Wim Kiekens mocht vrij inkoppen. De roodgelen zetten nu werkelijk alles op alles, R Antwerp FC kroop terug. Een misrekening van de roodwitten, want even voor affluiten gelukte Arambasic alsnog de gelijkmaker. Verlengingen dus, die nauwelijks bezig waren of Eykelkamp plaatste de bal voorbij Ratko Svilar. 2-1 voorsprong voor KV Mechelen. Die tussenstand bleef zo in dit felbevochten duel tot het einde van de eerste verlenging. In de tweede periode plakte R Antwerp FC Mechelen op het eigen doel vast. Dit resulteerde in verscheidene kansen. Alex Czerniatynski trapte op de doelpaal. Vijf minuten voor tijd liep diezelfde speler de gelijkmaker binnen.
Strafschoppen dus om de bekerwinnaar aan te duiden! In de eerste serie misten Willy Vincent en Ronny Van Rethy voor roodwit, Eykelkamp en Emmers voor roodgeel. Daarna gingen een hele tijd alle pogingen binnen tot Leo Clijsters de 21e strafschop gestopt zag door Ratko Svilar. Een dolgelukkig R Antwerp FC mocht voor de tweede keer in de clubgeschiedenis de Cup in ontvangst nemen. Man van de wedstrijd was misschien wel Antwerps ouderdomsdeken Ratko Svilar (Bron: Kasseler Sportverlag - Belgisch Voetbal 91-92).
Bob bekijkt de bekercampagne 1991: onbeschrijflijke "Hitchcocksfeer"
Eventjes 10.000 Antwerpenaars van de in totaal ongeveer 20.000 toeschouwers, maakten voor veel geld (500, 1500 en 2000 F voor een ticket) de verplaatsing naar Brugge om hun ploeg aan te moedigen. Zij zouden er geen spijt van hebben en één van de spannendste finales in de geschiedenis van de Beker van België meemaken. De eerste helft was helaas weinig zaaks. Na 45 minuten werd er volop van een zwakke finale gesproken.
Na de rust nam KV meer en meer initiatief, maar het was R Antwerp FC dat in de 72e minuut enigszins tegen de gang van het spel in op voorsprong kwam. Een vrijschop van Patrick Van Veirdeghem werd feilloos en enig mooi door Wim Kiekens ingekopt (0-1). De Great Old deed een greep naar de beker. Met nog 2 minuten te spelen, bezorgde Arambasic de hele Antwerpgemeenschap echter een koud stortbad. Hij was de Antwerpverdediging, Ratko Svilar inbegrepen, te snel af en prikte de bal in de achterste hoek (1-1).
De wedstrijd kon vervolgen met twee verlengingen van vijftien minuten. Vijf minuten na de start van die eerste extra-time boog Eykelkamp met een enig mooi banaanschot de bal in een boog achter Ratko Svilar. Hij bracht de stand op 2-1. R Antwerp FC leek uitgeteld. Vijf minuten later pakte Michel Preud'homme aan de overzijde uit met een unieke klasse-reflex op een kopbalpoging van Alex Czerniatynski.
Dit werkte waarschijnlijk als dé stimulans voor de roodwitten om er van bij aanvang van de laatste verlenging toch opnieuw in te geloven. En het lukte! Onder impuls van een bewonderenswaardige Rudi Smidts wierp de Great Old tijdens die laatste vijftien minuten werkelijk alle resterende energie in de weegschaal. KV ging plots door de knieën. Door krampen geplaagd, trappelden veel Mechelaars ter plaatse. Hans-Peter Lehnhoff vlamde op de deklat. De gelijkmaker hing in de lucht. In de 117e minuut kwamen de roodwitten oververdiend langszij. Preud'homme kon niet helemaal bij een verraderlijk lateraal schot van Willy Vincent en loste de bal. De goed gevolgde Alex Czerniatynski maakte misschien het gemakkelijkste, maar alleszins het belangrijkste doelpunt uit zijn carrière.
Strafschoppen moesten dus de beslissing brengen. In een onbeschrijflijke Hitchcocksfeer pakte R Antwerp F.C. na de 22e penalty voor de tweede keer de Beker van België in haar geschiedenis (Antwerp Clubblad - 9/08/1992).
Bob bekijkt de bekercampagne 1991: het chronologische verhaal van de onvergetelijke penalty-reeks
(1) Willy Vincent, rechtsonder, Preud'homme pakt (0-0); (2) Preud'homme, midden, Ratko Svilar kansloos (1-0); (3) Nico Broeckaert, plafond, Preud'homme geklopt (1-1); (4) Eykelkamp, linksonder, Ratko Svilar pakt via paal (1-1); (5) Ronny Van Rethy, linksonder, Preud'homme redt (1-1); (6) Versavel, rechtsonder, Ratko Svilar kansloos (2-1); (7) Wim Kiekens, linksonder, Preud'homme op verkeerde been gezet (2-2); (8) Emmers, hard midden, Ratko Svilar keert (2-2); (9) Hans-Peter Lehnhoff, linksboven, Preud'homme kan niet keren (2-3); (10) Albert, linksonder, Ratko Svilar gepasseerd (3-3); (11) Rudi Smidts, rechtsonder, Preud'homme raakt bal (3-4); (12) Bartholomeeusen, linksboven, Ratko Svilar kansloos (4-4); (13) Kari Ukkonen, midden, Preud'homme verkeerde hoek (4-5); (14) Bogers, linksonder, Ratko Svilar duikt verkeerd (5-5); (15) Alex Czerniatynski, rechts boven via paal en lat (5-6); (16) Arambasic, rechtsonder, Ratko Svilar tegenvoets (6-6); (17) Dragan Jakovljevic, rechtsonder, Preud'homme kiest verkeerde hoek (6-7); (18) Severeyns midden, Ratko Svilar raakt bal onvoldoende (7-7):(19) Geert Emmerechts, linksboven, Preud'homme kansloos gepasseerd (7-8); (20) Gijsbrechts, rechtsonder, Ratko Svilar toucheert (8-8); (21) Ratko Svilar, rechtsboven, Preud'homme verkeerde hoek (8-9); (22) Clijsters geplaatst linksonder, Ratko Svilar stopt (8-9) (Antwerp Clubblad - 9/08/1992)!
De verdienste van Walter Meeuws
Brugge — Van onze redacteur — Europees lot in eigen handen na de overwinning tegen RSC Anderlecht, zekerheid over Europa na de bekeruitschakeling van KAA Gent, de ultieme bekroning tenslotte met het veroveren van de beker. Het moge duidelijk zijn: in twaalf maanden tijd is de Bosuil van een verziekt kliekjessamenhangsel weer tot een bruisend vitaal voetbalgeheel uitgegroeid. Iedereen beseft wie verantwoordelijk is voor die heropleving: Walter Meeuws. De spelers spreken met ontzag over de Gierlenaar, de supporters scanderen om de haverklap zijn naam. Wie durft straks de man die voor een paar jaar door een minderheid niet rijp genoeg bevonden werd om de nationale ploeg te leiden de titel 'Trainer van het Jaar' te onthouden?
"1k geniet van deze dag", gaf de sportieve baas van R Antwerp FC, ondanks elf keer stilletjes sterven telkens een roodwitte speler naar de strafschopstip stapte, volmondig toe, wetende dat de beker de geconcretiseerde definitieve erkenning van zijn kwaliteiten betekende. "Ja, ik vind het plezierig dat mijn naam door het stadion galmt. Toch heb ik liever dat ze op de spelers roepen. Het is de verdienste van heel de groep dat we weer meetellen. Dit is dan ook een beloning voor een jaar heel hard werken." De voorsprong die Wim Kiekens op het bord trapte was eerder gelukkig, dat kon Meeuws toegeven, maar over 120 minuten voetballen en 22 strafschoppen verdiende R Antwerp FC het succes. "De voorbije drie maanden zijn wij telkens tot op het bot moeten gaan, wat ook nu weer tijdens de tweede verlenging tot uiting kwam. Deze groep is karaktervast, heeft een enorme mentale veerkracht. Het moeilijkste moet echter nu nog komen en dat is bevestigen (B.R.H. - GvA - 9/06/1992)."
|
