Telegram
Rocourt — Onder het motto 'Never Change a Winning Team' verschenen de Sinjoren in een ongewijzigde samenstelling aan de aftrap. Zulks belette niet dat ze meteen op verdedigen werden aangewezen. De thuisploeg ging inderdaad offensief van start, blafte ook wel een paar keer, bleek tot bijten niet in staat. R Antwerp FC loerde op de counter en zorgde in de 12e minuut voor het eerste doelgevaar. Dragan Jakovljevic sprong over een voorzet van H.-P. Lehnhoff. Munaron kon de bal met de vingertoppen wegwerken voor de aanstormende Czernia. RFC Luik bleef het wedstrijdverloop beheersen, maar na de 20e minuut kwam daarin verandering.
Vlug gingen de gasten nu op voorsprong klimmen. Eerst mikte H.-P. Lehnhoff naast. Even voorbij het half uur was hij na een center van Czernia en een schijnbeweging van Dragan Jakovljevic eerder bij de bal dan Renier. Via de onderkant van de deklat knalde hij onhoudbaar binnen. RFC Luik bestond plots niet meer, had alle moeite van de wereld om niet volledig ten onder te gaan. Zo kon Wégria Czernia slechts in extremis een halt toeroepen, leverde Alex een behoorlijke kopbal af en moest Monos de Antwerpspits op een verdachte manier van een doelpunt houden.
Na een header van Varga meteen na de pauze, kwamen de bezoekers alweer dreigen via H.-P. Lehnhoff en Czernia. Vooral de laatste had in de 72e minuut nummer twee binnen bereik. Hij treuzelde echter te lang. Zo kon Renier redding brengen. Langs Varga en Ernes waren ook de Marijntjes net voordien gevaarlijk geweest. In de 73e minuut vond Krüzen vanop 25 meter de opening, toen hij via Geert Emmerechts de bal onverwachts voor de voet kreeg. RFC Luik kreeg nog een kans om te winnen. Ikpeba omspeelde Geert Emmerechts, Krüzen kreeg zijn voorzet niet tussen de palen (G.T. - GvA - 2/09/1991).
Sinjoren hadden volle inzet binnen bereik
Rocourt — Is een gelijkspel buitenshuis nooit te versmaden, dan zijn we toch van mening dat R Antwerp FC zaterdagavond op de Luikse hoogvlakte de volle pot had moeten binnenrijven.
Samenvattend mag immers gerust gesteld worden, dat de Sinjoren hun opponenten duidelijk overtroffen, maar vonden we de waardeverhouding na afloop niet terug op het scorebord. Reden hiervoor was, dat de nodige scherpte nog ontbrak bij de afwerking waardoor enkele serieuze kansen niet benut werden. Hoewel de Antwerpse acteurs daar achteraf niet om treurden en allemaal best vrede namen met dit gelijkspel.
Begrijpelijk was dat gevoel van tevredenheid bij de gasten enigszins, omdat RFC Luik tijdens het wedstrijdslot niet ver verwijderd was van de winninggoal. Dat zat de manschappen van Walter Meeuws vlak na afloop nog in het hoofd. Waarbij ze wellicht ook nog niet vergeten waren dat de Luikenaars, met Ernes voor het eerst dit seizoen in de ploeg, ook het eerste kwartier voor zich wisten op te eisen. Een eerder voorzichtig R.A.F.C. werd meteen weggedrukt op de eigen bodem. Blijkbaar wilden de gasten even de kat uit de
boom kijken. Dat bleek geen domme tactiek. Terwijl het plaatselijk overwicht weinig echt doelgevaar opleverde, geraakten de Sinjoren stilaan meer en meer in de wedstrijd. Het wapen van de tegenaanval leverde ze geen windeieren op. Dat Hans-Peter Lehnhof de Antwerpse openingstreffer voor zijn rekening nam, was geen toeval. De Duitser lag heel de wedstrijd voor een groot gedeelte aan de basis van alle Antwerpaanvallen, dolde met zijn engelbewaarder Renier dat het een lust was en stond daarbij zelf ook een paar keer aan het kanon.
"Ik voelde me vandaag inderdaad in goede doen", lachte hij in de kleedkamer, terwijl hij zijn weelderige haardos in de goede plooi bracht. "Hoewel ik natuurlijk maar sterk kan spelen wanneer heel de ploeg draait. Verheugend is inderdaad dat we vandaag al een hoger peil bereikten dan in onze eerste twee wedstrijden. Vergeet immers niet dat de middellinie voor een groot gedeelte nieuw is en er enige tijd nodig is vooraleer die volledig haar draai gevonden heeft. Daarom vooral vind ik het toch wel veelbelovend dat we niettemin al 5 op 6 haalden." Toch konden de Sinjoren pas bekoren nadat zij op voorsprong geraakten. Met knappe, snelle combinaties namen zij vanaf dat ogenblik het heft volledig in handen. RFC Luik mocht van geluk spreken dat het met geen grotere achterstand naar de koffie gestuurd werd. Vooral Czernia kwam een paar keer dicht bij een tweede Antwerpse treffer. Hij werd hierbij een keer niet zo heel zuiver gestopt door Monos.
Ook na de pauze bleef de Luikse motor sputteren. Traag en moeizaam combinerend bleken de Marijntjes inderdaad niet in staat de gasten echt te bedreigen. Onder het impuls van de bedrijvige H.-P. Lehnhof bleven de Antwerpenaren het wedstrijdgebeuren beheersen. Eens te meer had Czemia een paar keer nummer twee voor zijn rekening kunnen nemen. Niettemin kwam de thuisploeg dreigen. Met een 25-meter schot nam Krüzen onverwacht de gelijkmaker voor zijn rekening. "Ik was in de mening dat wij opnieuw in balbezit waren geraakt en zag het schot van Krüzen niet eens vertrekken. Daarom reageerde ik dan ook haast niet", legde Wim Deconinck uit. Meteen na de Luikse treffer werd de partij één en al spanning. Uiteindelijk had het nog een plaatselijke zege kunnen worden, maar dat was helemaal een aanfluiting van de voetballogica (Guido Tans - GvA - 2/09/1991).
"Collectief weer een stapje verder" (Walter Meeuws)
Rocourt — Dat Robert Waseige na afloop het gelijkspel een goede zaak vond, verbaasde geen enkele van de aanwezige verslaggevers. Ook Walter Meeuws sprak net zoals zijn manschappen even later met voldoening over het gelijkspel. De nieuwe Antwerptrainer gaf tekst en uitleg. "Ons uitgangspunt was hier één punt in de wacht te slepen en vermits dat er nu is, ga ik toch zeker niet morren", aldus Walter Meeuws. "Het meest in mijn nopjes ben ik met de vooruitgang wat het veldspel betreft. Ik had ingecalculeerd, dat het de eerste twee wedstrijden in dat opzicht nog niet veel zaaks kon zijn, vandaag zag ik tekenen van beterschap. Zes jongens kregen hier vooraf een defensieve taak en zij hebben hun opdracht behoorlijk uitgevoerd. Op tactisch vlak klopte het allemaal, spijtig genoeg moeten we toch een tegendoelpunt incasseren en laten we zo ee punt liggen." Waarom begonnen jullie zo voorzichtig of was dat geen opzet? "Toch wel. Ik had mijn jongens gevraagd, niet halsoverkop op avontuur te trekken. Ik wilde eerst eens zien, hoe RFC Luik het
aan boord zou leggen. Ik volgde de Marijntjes woensdag wel in Gent, maar vandaag waren Henry en Giusto er niet bij. Verder wist ik ook niet, wie van Krncevic of Milosevic zou spelen. Omwille van die vraagtekens, vond ik een studieronde wel gepast. Lang duurde die trouwens niet en dan zijn we het heft in handen gaan nemen. Als ik de lat iets hoger plaats, mag ik beweren dat we de volle inzet verdienden. Iedereen zal het er wel mee eens zijn dat de eventuele winnaar zeker R.A.F.C. had moeten zijn. Hoewel je toch niet mistevreden mag zijn, als je Rocourt niet met lege handen verlaat. Ik lees overal wel dat RFC Luik verzwakt is door het vertrek van verscheidene kernspelers, ik denk daar anders over. In ieder geval tellen wij nu 5 op 6, scoorden vijf keer en werden nog maar op een doelpunt getrakteerd. Voeg hierbij het feit dat we vandaag op collectief vlak alweer een stapje verder stonden en je komt tot het besluit, dat we niet te klagen hebben. Zes op zes had natuurlijk nog beter geweest, maar niettemin is onze start uitstekend (Guido Tans - GvA - 2/09/1991)."
Retrospectieve Bob Crauwels (4)
Na de puike competitiestart (4 op 4) en de bekerkwalificatie, heeft R Antwerp FC op Rocourt na een verdienstelijk 1-1 gelijkspel de positieve lijn doorgetrokken. Toch was de roodwitte aanhang na afloop van het duel met het vernieuwde RFC Luik enigszins ontgoocheld. De wedstrijdanalyse maakte immers duidelijk dat de Great Old eerder een punt verloren dan gewonnen had.
Nadat de roodwitten het eerste halfuur de kat uit de boom keken, namen ze de match stevig in handen. In de 32' kwamen ze ook verdiend op voorsprong. Alex Czerniatynski bediende vanop links de centraal lopende Dragan Jakovljevic die attent de bal liet doorlopen. De van de rechterflank opkomende Hans-Peter Lehnhoff schoot onder de dwarsligger hard in (0-1). RFC Luik was van slag. De kopbal van Czernia werd slechts met moeite door Munaron geplukt. Bij de rust leek het alsof R Antwerp FC tegen een te pakken RFC Luik goed op weg was naar een derde opeenvolgende zege.
Het tweede beslissende doelpunt bleef echter uit. Vooral de kans van Czernia waarbij de spits te lang talmde en zich even voor het ingaan van het laatste kwartier de bal nog liet ontfutselen, had verzilverd moeten worden. Even later was het, zoals te vrezen was, aan de overzijde raak (73'). Krüzen, even zonder dekking, kon aanleggen. De nochtans weer secure Wim De Coninck was tegen de 'Hollandse raket' echter kansloos (1-1). Even later werd het via Ikpeba, die het de Antwerpverdediging erg lastig maakte, nog bijna 2-1. Dat zou voor een collectief sterk voetballend R Antwerp FC zeer zeker niet verdiend zijn.
Vijf op zes na drie wedstrijden, waarbij tweemaal uit, betekent alleszins een prachtig gemiddelde. Geen reden om, ondanks er op Rocourt meer in zat, al te kritisch te oordelen (B.C. - Antwerp Clubblad-3 - 4/10/1991)!
|
