Czernia als reddende engel
Deurne — Een vooral in de tweede helft onwaarschijnlijk zwak voetballend R Antwerp FC is er na het spelen van verlengingen in geslaagd de kwalificatie voor de kwartfinales van de Beker der Bekerwinnaars of te dwingen. Nog voor de rust hadden de Sinjoren een schijnbaar riante voorsprong op het bord gezet. De tweede helft zou, zeker omdat Admira Wacker net voor rust door de uitsluiting van Marschall tot tien was herleid, een klusje worden. De Oostenrijkers dachten daar anders over. Bacher, Abfalterer en twee keer Ljung zorgden voor vier Weense goals. Na de 2-4 uitwinst van R Antwerp FC goed voor verlengingen dus. Czerniatynski zou uiteindelijk een blamage vermijden. Zijn vijfde Europese doelpunt voor R.A.F.C. wordt ongetwijfeld ingekaderd.
Nogal wat wijzigingen in beide ploegen in vergelijking met de heenmatch. Zo stond bij R.A.F.C. Ratko Svilar weer in het doel, verving Kari Ukkonen de geelgeschorste Hans-Peter Lehnhoff en kreeg Noureddine Moukrim de voorkeur op Patrick Van Veirdeghem. Geert Emmerechts en Didier Segers waren goed voor de dienst bevonden, als hield laatstgenoemde het amper twintig minuten vol, waarna hij vervangen werd door Patrick Van Veirdeghem. Sigi Held had zijn ploeg op vier plaatsen gewijzigd. Knaller, Graf, Abfalterer en Gutlederer waren de nieuwe namen. Franz Gruber, Messlender, Mitzi en Ogris de afwezigen. R.A.F.C. zou de in het Weense Bundesstadion Sudstadt opgebouwde 2-4 voorsprong niet meer uit handen geven.
Dat moest duidelijk zijn. Dat werd nog eens dik in de verf gezet toen Alex Czerniatynski na amper twintig minuten scoorde. Hij pikte een verre voorzet van Cisse Severeyns mee, snelde voorbij zijn bewaker Graf en duwde binnen. Het zag er erg donker uit voor de "grijze muizen", zoals de in het zwart gehulde spelers van Admira Wacker worden genoemd. In de beginfaze had Marschall wel bijna kunnen profiteren van een blunder van Rudi Smidts. Olaf mikte voorlangs. De tweede vijfenveertig minuten kondigden zich overigens nog eenvoudiger aan voor de thuisploeg. Zes minuten voor het einde van de eerste helft had de Poolse scheidsrechter Przesmycki Olaf Marschall van het veld gestuurd, nadat de Duitser zijn voet op de Borst van Kiekens had geplant.
R.A.F.C. probeerde het de supporters naar de zin te maken en deed dat in de vorm van een tweede doelpunt. Wim Kiekens bracht de bal voor doel, het hoofd van Czernia was het tussenstation, Cisse Severeyns duwde met het hoofd binnen. Cisse had eigenlijk nog een tweede keer moeten scoren. Hij lepelde echter voorlangs zodat er met 2-0 werd gerust. De Oostenrijkers bleken moedige strijders. Onmiddellijk na de pauze kwamen ze tot 2-1 terug toen Artner drie Antwerpenaars dribbelde, teruglegde op Bacher, die Ratko Svilar kansloos liet. De Weense jongens gingen door. Abfalterer zou even later Ratko Svilar op zijn reactievermogen testen. De doelman duwde de knal over. Tien minuten later probeerde dezelfde Oostenrijker het nog eens met links.
Abfalterer mikte het ding keurig in de linkerkruishoek. Het Antwerppubliek voelde natigheid en begon te morren. Zeker toen ook Ljung een vrije trap keurig tegen het net kromde. Met 2-3 was plots weer alles mogelijk. En het onmogelijk gewaande, gebeurde nog ook. Ljnug kopte met nog twaalf minuten te gaan het vierde bezoekende doelpunt binnen. Goed voor verlengingen, want een late vrije trap van Ukkonen werd door Knaller uit zijn doelvlak gebokst. De voor Noureddine Moukrim ingevallen Willy Vincent was de eerste Antwerpenaar die in de extra speeltijd de Antwerpse meubelen trachtte te redden. Knaller duwde weg. En dan kwam Czernia. Ronny Van Rethy haalde uit van buiten de grote rechthoek, Czernia devieerde en R.A.F.C. gekwalificeerd (Luk De Ranter - GvA - 5/11/1992).
Ontgoochelde Walter Meeuws: "Aanfluiting van een voetbalwedstrijd"
Deurne — "Ik ga er niet veel woorden aan verspillen, maar wat vanavond gebeurde is onvoor-stelbaar. Dit is een aanfluiting van een voetbalmatch. Na onze goede uitgangspositie van de heenmatch en met een 2-0 voorsprong bij de rust, plus het feit dat onze tegenstander zijn beste aanvaller uitgesloten zag. En je dan nog zo in de doeken laten doen. Dat kan gewoon niet." Tot zover de korte, veelzeggende commentaar van Antwerptrainer Walter Meeuws die zich haast beschaamd voelde dat zijn ploeg zich na de prestatie vooral na de rust, uiteindelijk toch wist te plaatsen voor de kwartfinales van de Europabeker voor bekerhouders.
Ook de spelers beseften nauwelijks wat ze overkomen was. "We moeten dit maar zo snel mogelijk proberen te vergeten," zei Alex Czerniatynski, die twee doelpunten voor zijn rekening nam en tenslotte de kwalificatie in de verlenging bewerkte toen hij een afstandschot van Ronny Van Rethy met het hoofd deed afwijken. "Niet te beschrijven, zo slecht dat we gespeeld hebben", gaf Wim Kiekens toe. De anderen konden niet anders dan dit beamen. "De morele schade zal met een bezoek aan AA Gent voor de boeg ongetwijfeld groot zijn," vertelde Walter Meeuws achteraf
Ook de trainer wilde blijkbaar zo snel mogelijk de wedstrijd van woensdagavond uit zijn gedachten bannen en dat kan het best door al aan de volgende opdracht te denken (J.CLA. - GvA - 5/11/1992).
Rood-wit gaat vrijuit na klacht Admira Wacker Wien
Gisteren liep in de loop van de middag op het Antwerpsecretariaat het verlossende fax-bericht vanwege de UEFA binnen. R Antwerp FC gaat vrijuit in het geval van de door Admira Wacker gecontesteerde doelpalen en speelt in maart van volgend jaar de kwartfinales van de Europabeker voor bekerwinnaars tegen Steaua Boekarest.
Na de thuiswedstrijd tegen Admira Wacker, waarin de Great Old zijn in Wenen verworven 2-4 voorsprong verspeelde, maar in de verlengingen wel het doelpunt van de kwalificatie scoorde, werd R.A.F.C. geconfronteerd met een klacht van de Oostenrijkse club. Op de Bosuil zouden de doelen niet voldaan hebben aan de reglementaire voorschriften. UEFA-waarnemer Maravic uit het voormalige Joegoslavië liet de hoogtes nameten en toen bleek dat de hoogte inderdaad niet 2,44 m. was maar slechts 2,42m. Volgens het voetbalreglement is er evenwel een speling van vijf centimeter toegestaan.
Geen vuiltje aan de lucht dus, temeer daar voor aanvang van de competitie de houten doelpalen ook al door de Belgische voetbalbond waren goedgekeurd. Toch was R.A.F.C. niet helemaal gerust. De Belgische bekerhouder had wel haar versie van de feiten mogen opsturen, maar werd niet gehoord. Evenmin als de indiener van de klacht, Admira Wacker. De beslissing werd dus genomen op basis van wat in het rapport van waarnemer Maravic stond. Dat bleek dus positief voor de Bosuilen die geen boete kregen (J.CLA. - GvA 14/11/1992).
|
