Weinig om het lijf
Deurne - Met nog zes speeldagen te gaan, verwierf KSK Beveren de quasi wiskundige zekerheid dat het volg jaar nog in eerste speelt en loopt R Antwerp FC een puntje verder uit t.o.v. staartploegen KV Oostende en RFC Luik. Tot zover de positieve klanken na afloop van een wedstrijd. Bitter weinig om het lijf kon ze de zaterdag naar het Bosuilstadion afgezakte toeschouwers helemaal niet bevredigen. Voor de rood-witten betekende gelijkspel het vierde puntje (op 16) dat zij onder Ratko Svilar sprokkelden. Op gebied van spelniveau valt de balans helaas al even pover uit.
Het begin was goed. Onder impuls van een bedrijvige Cisse Severeyns greep de thuisploeg haar zwaar gehandicapte tegenstander onmiddellijk bij de keel. KSK Beveren kwam onder grote druk te staan en mocht zich gelukkig prijzen dat Carlo Lavigne en Kurt Vangompel doelrijpe kansen de nek omwrongen. Op het kwartier riskeerde De Vlieger een gele kaart (en mogelijk zelfs de uitsluiting) toen hij Cisse Severeyns buiten de rechthoek met beide handen vasthield. De Antwerpaanvaller kon zich zodoende niet doorzetten nadat Massagie met een hakje de bal in de verkeerde richting had gestuurd.
"Ik was verbaasd dat Blareau niet ingreep. Waarschijnlijk vond hij het nog te vroeg om met een kaart te zwaaien. Wat natuurlijk larie is. Maar ja, er gebeurde niets en daar moet men zich dan maar bij neerleggen," aldus de Cisse.
Tegen de de dwarslat
Na een moeilijke beginperiode lieten de bezoekers halfweg de eerste helft zich eindelijk ook eens opmerken. Thoelen stuurde Van Overtfelt weg. De enige Beverense spits verscheen alleen voor Stewan Stojanovic, maar mikte tegen diens been. Weg scoringskans. Tien minuten voor rust viel er aan de overzijde even wat te beleven. Cisse Severeyns legde na een collectieve thuisaanval af voor Rudi Smidts. De Rode Duivel vlamde op doel, maar zag zijn 'pegel' gestuit door de deklat. In een periode van laagconjunctuur zit werkelijk alles tegen.
Wat het publiek tijdens de pauze niet wist was dat het op dat moment het beste van de partij gezien had. Wat door beide ploegen na de hereneming werd opgediend, kan nog amper als eersteklassevoetbal bestempeld worden. We kunnen er dan ook goed inkomen dat de twee trainers na afloop beschaamd waren om deze tweede schijf van vijfenveertig minuten te becommentariëren. We onthouden enkel een complete misser van de heroptredende Kurt Vangompel. Hij joeg na een snelle uitval van een overigens onbestaande John Aloïsi het leer hoog de staanplaatsen in. Beide spelers kwamen later nog eens in beeld toen Ratko Svilar een wissel wilde doorvoeren.
De Antwerptrainer riep de jonge Australiër naar de kant, maar in diens plaats verliet Kurt Vangompel het veld. "Ik was dood en kon nog amper op mijn benen staan," zei de Limburger achteraf. In zijn plaats kwam Itzhacq Zohar die niet in de basiself stond. In de korte periode dat hij werd opgesteld bleef hij wederom onzichtbaar. De rol van de Israëlische internationaal lijkt uitgespeeld. Zijn spelmakerskwaliteiten kwamen op de Bosuil nooit tot uiting. Met alle gevolgen vandien (Jan Claessens - DNG - 03/04/1995).
Retrospectieve door Peter
Dit was geen wedstrijd op eersteklasseniveau. Een nagenoeg compleet Antwerp slaagde er niet in om een gehandicapt KSK Beveren (zonder Van Ham, Goots en Udovic) van zich af te schudden. Rood-wit versierde twee kansen in het openingskwartier, daarna was er niks meer.
Desondanks blijft Rudi Smidts een hele grote mijnheer, steeds voorop in de strijd en met een gedrevenheid die echte clubliefde kenmerkt. Verrassend sterk ook: Wim Kiekens, na een matig seizoenbegin steeds zeer degelijk voetballend en een van de weinigen die nog een echt gemotiveerde indruk laat. Geruststellend voor de toekomst: Sammy Greven. Zowel verdedigend als aanvallend behoorlijk functionerend, wat als neofiet niet makkelijk moet zijn in een zwalpend geheel. Voor de geschiedenisboeken nog dit: Cisse Severeyns knalde na zeven minuten naast, Rudi Smidts na een halfuur op de lat, Kurt Vangompel op het uur over. Dat was echt alles (Antwerp Clubblad-17 - 04/05/1995).
|
