Zou de wedstrijd tegen KAA Gent het hoogtepunt van de oefencampagne zijn, of toch nog de wedstrijd over de plas tegen Luton Town? De supporters hadden alvast gekozen. Ze trokken net zo massaal als de traditie het voorschrijft het Kanaal over om het rood-witte groepsgevoel aan land en wereld te tonen. De selectie van de club oefende ondertussen voor het laatst tijdens de zomerstage te Kortrijk, trok voldaan huiswaarts om er de vermoeide spieren tijdens een korte nachtrust in de goede plooi te schudden, om zaterdag de (voor)laatste opdracht van de voorbereiding aan te pakken: na de (lange) verplaatsing langs Antwerp Airport via Luton London Airport present te tekenen in het Kenilworth Road Stadium. Geef toe het klinkt indrukwekkend.
De definitieve keuze van coach Richard Stricker week om uiteenlopende redenen op nogal wat plaatsen af van de startersrij van enkele dagen tevoren tegen KAA Gent. In tegenstelling tot de onheilsweerberichten met donder, bliksem en regen, was het niet alleen kurkdroog, maar best wel zomers warm tussen de muren van het historische stadion. Ook in Luton dromen ze van een nieuw stadsstadion, maar of ze ook foto's van intussen vergane historische projecten kunnen voorleggen, valt te betwijfelen. Een ongewilde Stadium Tour gaf een fotografische blik op successen en teleurstellingen uit het verleden. Mooi werk. Dat was ook wat Lutoncoach Dat was ook wat Lutonmanager John Still bij het begin van zijn tweede campagne bij de club voor ogen stond, al wilde de sportieve baas van de Bosuil uiteraard niet onderdoen, zelfs rekening gehouden met de beperkingen van zijn (te kleine) aanwezige kern.
Geen studieronde. Ondanks de hitte tussen de lijnen, was het strijd op en naast het terrein vanaf het eerste fluitsignaal. De ruim achthonderd rood-witte fans moesten alle zeilen bijzetten om in toon en volume niet onder te doen. De lokalen waren niet verrast door het Engelstalige vocabularium van de bezoekers, het taalgebruik aan lokale zijde toonde helaas weinig respect voor hun rood-witte uitdagers. Spits Paul Benson kwam een eerste keer dreigen, maar werd direct van antwoord gediend door een vallend schot van Emrullah Güvenç. Geen strovuurtje langs lokale zijde. De nieuwgevormde Antwerpverdediging was niet bestand tegen de luchtdruk van L.T. Centrale verdediger Lacey kopte aan de tweede paal de strakke corner van Rooney ongenadig achter Jorn Brondeel binnen.
R.A.F.C. kreeg nauwelijks gelegenheid tot weerwoord. Even later moest Jannes Vansteenkiste een nieuwe hoekschop toestaan. Zelfde scenario, al kopte Lacey nu overhaast naast. De lokale aanpak was met toelating van de lokale scheidsrechter bikkelhard. Zo moest Emrullah Güvenç een slag in het gelaat incasseren, terwijl L.T. rustig mocht verderspelen. Op het kwartier werd Wim De Decker stevig aangepakt. Zijn knie werd in allerijl door de medische staf onder handen genomen te worden. Zonder nog op het terrein te kunnen verschijnen, moest hij zijn plaats vijf minuten later aan Umberto Carvalho Dos Santos laten. Elk deed ondertussen zowat zijn eigen ding. John Bostock profiteerde om even bij te tanken. Jannes Vansteenkiste werd zowaar als eerste in de buitenspelval gevangen.
Antwerpspits Dylan Lambrecht kreeg geen millimeter bewegingsruimte noch toegift in de duels en dus moesten Güvenç en co. voor gevaar zorgen. Halverwege die drieste eerste periode, was Joren Dom ter plekke om de rebound van een poging van Emrullah Güvenç op de doelman te richten. Aan de overzijde zag Jorn Brondeel de kopbal van spits Benson naast schichten. Een driehoekje tussen John Bostock, Joren Dom en Emrullah Güvenç belandde tegen een hand in de zestien, helaas volgde geen reactie van de wedstrijdleiding. De lokale kop verwachtte veel van een nieuwe L.T.-hoekscshop, de Antwerpverdediging wist het kamp te zuiveren, al bleef de druk latent met een schot van (Luke) Rooney voorlangs. Joren Dom kreeg de handen op elkaar, het schot was evenwel te breed gericht. Een keer nog moest Jorn Brondeel met de voet zijn kamp ontzetten voor het rustsignaal klonk.
Waren de Antwerpfans tot zwijgen gebracht, na de kampwissel ging hun team bijzonder snedig van start, met twee doelpogingen tot gevolg. Anthony Di Lallo stuurde zijn voorzetschot voorlangs. Even later was hij invaller Wilkinson te vlug af, al ging ook dit keer zijn poging naast. Lokale coach John Still had liefst tien wisselmogelijkheden en zou ze ook effectief gebruiken. Enkel centrale verdediger Lacey bleef de hele partij staan en deed nuttig werk. Jorn Brondeel moest tot twee keer toe spectaculair tussenbeide komen om Benson het scoren te beletten. Vrijgespeeld door Gertjan Martens in de opbouw over rechts samen met David Iboma, zorgde Emrullah Güvenç bijna voor de gelijkmaker. Helaas miste de poging vaart zodat doelman Tyler met de borst redding kon brengen.
Joren Dom zag zijn doelpoging aan de tweede paal flirten met de onderkant van de lat. Dat was even adem inhouden bij de lokale fans, maar zij gingen even later toch opnieuw aan het juichen. Cullen joeg af de cornervlag de tweede paal aan en daar kopte Franks onhoudbaar binnen. De lokale media zagen hier een fout lastens Jorn Brondeel, maar hoorden geen fluitsignaal van de wedstrijdleiding. Die twee standaardtreffers leidden helaas tot nog meer onheil. De tol van de hitte en de frisheid van de tegenstander sneed de rood-witte selectie in de slotfase de vermoeide benen af. "We hadden gehoopt meer te kunnen brengen dan deze 4-0 nederlaag", gaf coach Stricker achteraf toe. Ondanks de inbreng en de inzet van Kevin Tano over de linkerflank, liep de score inderdaad nog op.
Tien minuten voor tijd rukte Lafayette zich los van Jannes Vansteenkiste en joeg de bal rechttoe, rechtaan tussen Just Berends en Jorn Brondeel binnen. Dat was balen voor de rood-witte portier, al versaagde de twaalfde man niet. Zij wonnen heel zeker de tweede ronde in volume en positieve vindingrijkheid. Helemaal volgens de regelen van het voetbalspel rondde Lawless de snelle tegenprik via Wall en Drury in voorbereiding af. Het dak ging er meteen helemaal af bij de lokale achterban. Toch kreeg R.A.F.C. het respect dat het verdiende: de lokale spelersgroep ging de bezoekende fans als eerste danken, waarna het team van Richard Stricker tijdens de cooling down de appreciatie van de eigen achterban mocht ondervinden!
|
