Eigen bericht - "Zag er niet goed uit", was het eerste commentaar. Zonder echt al van een diagnose te kunnen spreken, lijkt de blessure van youngster Bart De Corte de medische staf van de club op zijn minst zorgen te baren. De jonge Bosuilverdediger had na de pauze de rechtsachterplaats van Roel van Hemert overgeërfd. Was pas een paar minuten op linksachter beland of hij werd op een vreselijke manier aangetrapt. De onmiddellijk vervanging drong zich op. Jammer genoeg zag de scheidsrechter ook in dit geval niet snel de ernst van de fout in. De paarswitte tegenstander kwam er lichtelijk ondermaats met geel vanaf.
Geen feestavond voor de jonge verdediger dus en op uitzondering van de score, was de lokale club ook niet aan het feest tegen de steeds vlotter combinerende, maar o zo moeilijk scorende elf van Dimi Davidovic. Het regenweer was niet echt een bondgenoot van de 22 voetballers. Het speelveld lag er al vlug drassig en moeilijk bespeelbaar bij. Het publiek stond de koukleumen aan de zijlijn, maar kon zich al vlug opwarmen aan het eerste doelpunt. Roodwit begon, twee dagen na het bezoek aan de buren van K Wuustwezel FC, inderdaad overtuigend en vlotjes combinerend aan de partij. Opnieuw met Darko Lukanovic en Manu Kenmogne als aanvallende krachten. Het viermansmiddenveld mangelde wel een pion op links, maar die flank werd de hele eerste helft heel degelijk belopen door Matthias Trenson. Bas Vervaeke nam, met voortdurende assistentie van Roel van Hemert, de aanvoer over de rechterwing voor zijn rekening. Voor de laatste vier greep de technische staf helemaal terug naar de keuze van Warren Joyce met R.v.H., Ransford Addo, Ray Fränkel en M.T. In het doel wisselden Kevin Wauthy en Vincent Van Trier mekaar af. De lokalen lagen erop gebrand wat te maken van hun galawedstrijd.
Marco Gbarssin moest zich al vlug laten bijstaan door de wonderspons, maar kon gelukkig toch vervolgen. Uit een lang uitgesponnen aanval zette Darko Lukanovic vanop de flank op halve hoogte voor. Manu Kenmogne buffelde de bal met de kop binnen (0-1). De handen op mekaar, de kilte even uit het stadion. Onder impuls van een hardwerkende Slobodan Slovic, had roodwit de match helemaal in zijn greep. Eens aan de zestien kwam er echter geen vervolg. Pas een kleine tien minuten voor de rust liep een aanval, vanaf Ray Fränkel, over Darko Pivaljevic en Manu Kenmogne op links tot voor Darko Lukanovic die net als zaterdag raak trof. Amper enkele minuten later bijna identieke beweging. Opnieuw voorzet van Manu Kenmogne en schot van Darko Lukanovic. Een lokale verdediger toucheerde nog even de bal en zijn doelman werd tegenvoets gevloerd. Meteen stond de 0-3 rustscore op het bord. Bij de hervatting wisselde de Antwerpcoach nagenoeg een halve ploeg. De roodwitte machine ging er volle kracht tegenaan. Emmerik De Vriese controleerde een fraaie hoekschop van Darko Pivaljevic en trapte binnen (0-4). Niet eens vijf minuten later verzilverde Ransford Addo een nieuwe corner van Darko Pivaljevic.
De verdediger kopte zijn eerste roodwitte doelpunt tegen de touwen. Een monsterscore leek in de maak, maar dat feestje ging om meerdere redenen niet door. De afwerking stokte, al verdiende de pegel van Kevin Baert beter. Milan Stavric zag zijn knal alweer tegen het (dwars)hout belanden. Het inbrengen van enkele nieuwe spelers op voor hen wat onwennige posities was nefast voor de balcirculatie. En dan waren er de lokale jongens die zich met niets ontziende ijver inzetten om tijdens hun galamatch niet af te gaan. Bart De Corte werd er helaas het weinig fortuinlijke slachtoffer van. De technische staf en (waarom ook niet) de roodwitte fans kunnen zich wel verheugen in een steeds betere vormcurve. |
