Ook bij RFC Doornik kunnen ze een aardig stukje (door)rekenen richting eindronde. De ambities bijgesteld door de fraaie klassering, stonden er dus voor de Henegouwers eveneens nog een aantal belangen op het spel. De XI van Ratko Svilar zetten hun eindsprint al een maand of meer geleden in. Ze mochten in een goedgevulde Bosuil onder het waakzame oog van oud-speler Iwan Fränkel, zeker geen steekje laten vallen. Het werd een spannende wedstrijd met gevoel voor dramatiek en wisselende kansen, waarbij de bezoekers zeker hun mannetje stonden. Bij roodwit raakte helaas niet iedereen ongedeerd thuis. Vooral het uivallen van Marco Gbarssin nog in de eerste periode als van Matthias Trenson bij de kampwissel, zette een vette streep door het tactische plan. Herschikken en doorgaan met vereende krachten was de boodschap van en voor de achterban.
Spencer Verbiest geschorst en dus voegde de Antwerpcoach heel gewoon Ray Fränkel opnieuw toe aan zijn (bijna) onoverwinnelijke achterste vier. Voor een iemand was dit toch heel bijzonder. Vader Iwan Fränkel, samen met zijn ploegmaats van lang geleden de held van Waterschei, zal bij de promotie in 1970 nooit gedacht hebben dat hij zo veel later op een zachte lente-avond nog eens aan de aftrap zou staan in het Bosuilstadion. Dat hij zo veel later op een zachte lente-avond zijn bloedeigen zoon zou aanmoedigen in het Bosuilstadion. Een club ook met toekomst op de Bosuil, maar dan moest er uiteraard opnieuw gepresteerd worden. Darko Pivaljevic, neusbreuk ten spijt, kweet zich als altijd van zijn verplichtingen in de middencirkel. En al had de skipper een te vet gezichtsmasker aangemeten gekregen, de bezoekers-van-over-de-taalgrens waren niet bepaald onder de indruk. Zij kwamen in die beginminuten goed mee. Het waren eerder de XI van de Bosuil die maar moeizaam met de druk van de omstandigheden omgingen. Eerste gevaartje kwam van een schot uit de draai van Mouissi, prompt vastgegrepen door Predrag Ristovic. Een kopbal van Sebastián Setti aan de eerste paal op hoekschop van 'King Darko' en de skipper die zich hoogst persoonlijk ontdeed van zijn ontsierende hoofdtooi, waren de opvallendste huiselijke activiteiten van het eerste kwart.
RFC Doornik combineerde in de breedte en beproefde de lange bal. De tactiek werd eerder al door voorganger-coach Thierry Pister geïntroduceerd bij de grensclub en waaierde ondertussen ook al met enig succes over naar de kust. Roodwit vond er, ondanks de volumineuze steun van de Bosuilbanken, maar geen antwoord op. Pas over halverwege een eerste ernstige dreiging in de bezoekende zestien. Emmerik De Vriese en Slobodan Slovic bereidden voor, Manu Kenmogne liftte de bal over de balk. Zo dicht was de spits er nog niet bij geweest. Pas later zou blijken dat hij een (min of meer) ernstige blessure opliep, maar coach Ratko Svilar verraste vriend en vijand met de vroege vervanging van... Marco Gbarssin, Bas Vervaeke de vervanger. Lomani onderbrak een raid over rechts van Manu Kenmogne en dat kostte geel. De vrijschop van Emmerik De Vriese spatte uiteen op de stevige vuisten van doelman Gueguin. Niet veel later stond de doelman te kijken bij zoveel moois. Bezit vanaf Predrag Ristovic via negen voeten bracht de bal op de borst van Manu Kenmogne. Controleren en trappen uit de draai, tegelijk. In in een schicht knalde de bal overhoeks binnen. Op de vallende voorzet van Slobodan Slovic had hij de doelman wel een gepaste reactie in huis, maar zijn team moest wel met achterstand de kleedkamer opzoeken.
In de slotfaze van de eerste periode had Matthias Trenson nog assistentie van de wonderspons nodig gehad voor zijn gehavende voet. En jawel, hoor. De linksachter kwam niet meer weer. Zarko Jelicic was er om centraal in te schuiven, Bas Vervaeke zakte door naar rechtsachter en Roel van Hemert liep op links woelwater Mouissi tegemoet. Hoewel coach Ratko Svilar er geen liefhebber van is, maakte de roodwitte achterhoede enkele keren gebruik van de buitenspelval om die moeilijke eerste minuten door te komen. Aan de overkant streelde het schot van Emmerik De Vriese het houtwerk. Onder impuls van linkspoot Frutos kwam RFCD eindelijk massaler opzetten. Predrag Ristovic ranselde de corner van Mouissi uit zijn kooi en zag Frutos de rebound hoog over jagen. R Antwerp FC reageerde met een uitbraak over links van Emmerik De Vriese. Uivallend in de kleine rechthoek kopte Manu Kenmogne de gestrekte voorzet over het doel van Gueguin. RFCD had tevoren wel zuinigjes omgesprongen met de offensieve power, maar nu was daar Frutos alweer om naast de linkerpaal te besluiten. Dat scheelde niet te veel. Het verre schot van Zarko Jelicic was helaas een stuk minder precies gericht. Mouissi viseerde de rechterbenedenhoek, maar daar raapte Predrag Ristovic het projectieltje op.
Ransford Addo ontzette de hoekschop van Mouissi haarscherp. Via Manu Kemogne, Darko Pivaljevic, Zarko Jelicic en Slobodan Slovic buffelde Manu Kenmogne zijn tweede van de avond binnen. De roodwitte banken door het dolle heen, maar het bleef geduldig uitkijken. RFCD gaf zich niet gewonnen. Coach Gerrit Laverge reageerde met een wissel en stuurde zijn elf nu resoluut de frontlinie in. De roodwitte verdediging gaf geen krimp, tot zo'n vijf minuten voor tijd. Mouissi naaide Roel van Hemert geel aan, maar nog erger was de vrijschop die Guilmot verzilverde. Roodwit overleefde het alles-of-niets slotoffensief zonder kleerscheuren. Bij RFCD zullen ze allicht nog terugdenken aan die unieke kans die Frutos tevoren pal op Antwerpdoelman Predrag Ristovic had geschoten. Bezoekend coach Gerrit Laverge klonk nochtans niet ontgoocheld tijdens de persbabbel, bevestigde zelfs met enige fierheid de eindrondekansen van zijn club. Roodwit komt er nu wel heel dicht bij, maar voor clubsecretaris Paul Bistiaux zijn ook nu de modaliteiten van de nacompetitie nog geen punt van bijzondere aandacht. "Om het met J.L. Dehaene te zeggen, we lossen de problemen (pas) op als ze zich stellen." Wijze woorden na een zoete overwinning. |
- 68' 