Eigen bericht - De wat lauwe start van de voorbereiding had een deel van de roodwitte achterban thuis gehouden. Jammer voor de afwezigen, maar het team van Dimi Davidovic ging behoorlijk furieus van start. Grootste slachtoffer van die dadendrang werd bijna dr. Wim Geerts die herhaaldelijk met de wonderspons moest uitrukken, om Darko Pivaljevic (na een slag in het gelaat) op te lappen. Diens landgenoot Darko Lukanovic speelde in die aanvangsfaze met het geduld van de opgekomen supporters. De wonderbaarlijk opgeknapte spits kreeg de handen wel op mekaar, maar had uit een drietal kansen toch wat meer profijt moeten puren. Pas terug uit blessure, dat vraagt een hele omschakeling. Ook in volle opbouw. Manu Kenmogne kreeg een mooie flank van Bas Vervaeke aangespeeld, maar de spits streelde helaas slechts de onderkant van de bal met nog net dat centimetertje 'haar' tekort. De roodwitte technische staf had voor een dubbele diepe bezetting geopteerd en een goed gestoffeerd middenveld.
Op de rechterflank liep Bas Vervaeke en liet snelle, mooie en interessante dingen optekenen. Zijn rechtstreekse tegenstander haalde meer dan eens de bijl boven. Dat leverde een snelle, mooie of nuttige vrijschop op. De afwerking in de zestien wist er zich weinig raad mee. En dan was er tot vervelens toe die geelrode wappering in the sky. Al van bij de eerste keer was het - recht voor de bezoekers dug out - een erg discutabele buitenspel. De roodwitte verdediging met Fränkel-Dimitrovski in het hart, zou pas in de tweede helft vaker te belopen krijgen en toonde een schromelijk gebrek aan snelheid. Net voor het half uur rolde roodwit de hele tegenstand vliegensvlug op. Matthias Trenson gaf aan vanop de achterlijn, Darko Lukanovic tikte binnen. Stond er (eindelijk) een score op het mooie elektronische scorebord op Kattegat. Even later volgde al snel de eerste gele kaart van de partij na fout op Darko Pivaljevic. De Servische woelwater kreeg ook nog voor het rustsignaal een kleurtje te zien. Terug naar de kleedkamer met 0-1.
Tijd voor plan B van de roodwitte technische staf met liefst vier wissels: een in het doel, twee in de voorste gelederen en met Kevin Baert een andere rechterflank. De nieuwe samenstelling kwam amper aan spelen toe of Darko Lukanovic verdubbelde op aangeven van tweede aanvaller Darko Pivaljevic. Nu was het enkel een kwestie van tijd om een antwoord te vinden op die vervelende buitenspelval en de score op te drijven. Zo leek het wel. Dat was zonder Ray Mensa gerekend. In een duel met Roel van Hemert ging de invaller zo plat op de buik dat hij er van de scheids zowaar met een strafschop vanaf kwam. Koud kunstje voor Tristan Dermaut om zijn team op het scorebord te tillen. Vinnie Van Trier was dan wel geklopt, maar zou in het vervolg nog eenmaal vol in beeld komen met een dubbele voetredding. Ondertussen was zijn team al een heel eind uitgelopen. Roel van Hemert knalde fors met links en klom rakelings over het doel van de beloftevolle Matthias Van Gils. Slechts een keer liet de jonge doelman zich op een foutje betrappen. De schicht van Milan Stravic schoot door zijn handen tot tegen de touwen (1-6).
Eerder hadden ook David Geeroms uit een snel samenspel, Kevin Baert zowaar met een kopbaldoelpunt en Emmerik De Vriese aan de tweede paal gescoord. Tien minuten voor tijd mocht Bart De Corte voor het eerst dit seizoen tussen de lijnen. Het legertje roodwitte testers halen allen stilaan een beter niveau. Meest opvallen deden Bas Vervaeke gedurende de eerste 45' en de roodgeshirte nr. 24 luisterend naar de naam Dimitri Jakovlevski, van wie we de afstamming helaas niet konden achterhalen. |
- 47' 