Eigen bericht - Met een half oor in het stade Leburton en twee ogen op de Bosuil. Zo beleefden de vele duizenden Antwerpfans de vierde wedstrijddag van de eindronde. Tussen die duizenden was er weer heel wat schoon en bekend volk. Oud-spelers, BV's, heel veel persmensen en allicht ook enkele talentscouts, want er staan blijkbaar toch wel enige spelers van beide clubs in wat heet 'de belangstelling van binnen- en buitenlandse eersteklassers'. Er was gerekend hoe elk team aan negen, enkele aan twaalf of eentje heel alleen aan de echte eindoverwinning zou komen, direct of via de omweg van testwedstrijd. Er werd in het lokale kamp vurig gehoopt op een uitschuivertje in Tubize van de fiere Waals-Brabantse leider. Warren Joyce bleef in al die drukte zijn eigen stoïcijnse zelf, maar hij had er wel al dagenlang denkwerk opzitten. In een partijtje kaarten zondagmiddag met de fluiteniers hadden Francesco Carratta en Ray Fränkel hun mond voorbijgepraat en dus kon de roodwitte selectieheer geen beroep doen op die stouterds, want allebei geelgeschorst. Bobsam Elejiko was logischerwijze de defensieve wissel. Tot sekonden voor het wedstrijdbegin bleef de oplossing voor de schakelsector een goed bewaard geheim. De verdedigende opdracht werd toevertrouwd aan Marco Gbarssin. Kevin Baert was aangekondigd, maar werd in een flits voorbijgespurt door Darko Pivaljevic.
R Antwerp FC kwam dus buiten met drie aanvallers. Met de plicht tot winnen tegen de Leuvense fusieclub in het achterhoofd, leek dat zeker geen onlogische optie.Toch zou het ware offensief pas na de rust losbreken en al even vlug gevaarlijk terug in de schulp kruipen. Roodwit stond tot het laatste fluitsignaal onder druk, maar hield uiteindelijk de driepunter zonder veel overschot thuis. Bezoekend coach Rudi Cossey complimenteerde zijn team. Complimenten waren er ook voor de tegenstander vanwege de roodwitte sportieve patron Warren Joyce. De Antwerpcoach was uiteraard een tevreden man, maar hield de blik nu al strak gericht op de clash van zondag tegen AFC Tubize.
Roodwit begon gefocust, maar enigszins overhaast aan de opdracht van alles of niets. Van de zo geroemde Britse cool van hun coach hadden de Antwerpspelers maar weinig mee op het heilige gras. Ten bewijze: Luciano Olguin pikte onmiddellijk geklungel van De Winne op, maar ging verloren over het doel van Ruttens. Ook aan de overkant bleek de dwarsbalk te laag voor Francis. Op doorsteek van Slovic werd Peter Utaka twijfelachtig afgevlagd. En dan was er een te duidelijke duw van Luciano Olguin om verder te mogen. Zarko Jelicic kreeg in die eerste zenuwachtige minuten nog de beste kans. Luciano Olguin prikte voor op hoogte, maar delinkspoot richtte de kopbal op zijn beurt te hoog. Er was heel wat beziens in het stadion, ook een vroege gele kaart voor Odoi die Peter Utaka onzacht behandelde. Na die snelle eerste tien minuten, moesten beide ploegen even op adem komen. De buitenspelvlag schoot daarbij enkele keren te hulp. Met een draaiende voorzet buitenkant links probeerde Zarko Jelicic de jonge bezoekende doelman te verrassen. Aan de overkant had Predrag Ristovic enige moeite met een verre van Francis. Zelfs na een nul op negen was OHL dus zeker niet gekomen om zich zomaar in het hoekje te laten drummen.
Roodwit wurmde er wel nog een hoekschop van Zarko Jelicic tussen, maar zijn traptechniek is dank zij de beelden van RAFC.TV ondertussen tot in de verste uithoek van de studentenstad bekend. Gaandeweg begon de fusieclub beter te combineren. De 'boys van Joyce' moesten inleveren op hun zegedrift. OHL probeerde het langs de achterlijn, maar na de commotie van zondag werkte ook die truuk niet meer. Francis plaatste een versnelling, maar Predrag Ristovic bewees nog sterker te zijn dan zijn oerendharde reputatie. In de rebound knalde Haghedooren naar de wolken. Luciano olguin was ondertussen aan zijn vijfde aanvallende fout. Ransford Addo had geen uitweg dan de achterlijn, maar de hoekschop van Brogno werd in eerste instantie goed weggezet door Roel van Hemert. Net voor het half uur kon Francis zijn team bijna op voorsprong koppen, maar richtte naar de verkeerde kant van de staak. De bezoekende drive werd op de 35' onderbroken voor een aardig roodwit driehoekje. Ingestudeerde Vrijschop vanaf zo'n 20 meter met Slobodan Slovic, Zarko Jelicic en de vlam op goal van Darko Pivaljevic. In de rechterbenedenhoek en in twee keer verijdelde Ruttens de achterstand.
De Leuvense fans deden een aardige poging om hun doelman een open doekje te bezorgen. Zarko Jelicic plaatste een vrije trap op het voorhoofd van Bobsam Elejiko, maar de verdediging knikte naast. Net voor het rustsignaal nog een roodwitte corner, maar de beginscore bleef op het bord.
Beide teams kwamen ongewijzigd terug uit de kleedkamers. R Antwerp Fc wilde, op instructie van coach Warren Joyce, nu eindelijk die vroege voorsprong. Ruttens had een eerste keer geluk als een ingreep op de aanstormende Peter Utaka enkel bestraft werd met een hoekschop. De doelman weerde met de vuist af. Opnieuw naar het hoekje met Zarko Jelicic en bij de derde keer was het raak. Zarko Jelicic stuurde met flair aan, Luciano Olguin klom hoog en klopte doelman Ruttens. De roodwitte aanvalsmachine leek nu pas op volle toeren te komen. De immer klaarkijkende Lahousse sleepte de Leuvense afweer door de moeilijke momenten. Pech voor Darko Pivaljevic: zijn schot ging maar nipt naast. Na de eerste bezoekende wissel waarbij coach Cossey Schouterden tussen de lijnen stuurde, kantelde de wedstrijd. OHL eiste steeds vaker balbezit op en gewild of niet, maar roodwit plooide alsmaar meer en vaker terug op de eigen helft. De door de lokale aanhang steeds verguisde Brogno, lag op de loer. Ook Lahousse wurmde zich een keer door de roodwitte afweer. Het schot was te hoog gericht. Een doelworsteling in de Antwerpzone kwam in de rebound bij Omonga. De streep was doelgericht, maar Predrag Ristovic zweefde in hoekschop.
En de Antwerpdoelman moest nu nog vaker aan het werk. Zo'n tien minuten voor affluiten, haalde hij het schot van Vastmans alweer sierlijk uit zijn doelvlak. Even later kon Peter Utaka in samenspel met Marco Gbarssin de klus bijna klaren, maar De Winne haalde weg van de lijn. Publiekslieveling Kevin Baert trok zijn team bijna helemaal over de streep. Het schot krulde echter naast. Zo bleef het ook in de drie toegevoegde minuten nog bijzonder spannend. De vreugde-uitbarsting na het slotsignaal was er niet minder om, al hebben ze in Tubize nog veel meer reden tot feesten! |
