Eigen bericht - De beide ploegen mochten met enige tevrevenheid terugblikken op best een aangename eerste wedstrijdhelft. Er was inzet, er waren scherpe duels, er waren gele kaarten die dat illustreerden en bovenal er waren twee doelpunten. Zij het wat dommige doelpunten. De tweede helft leek inspiratie, vechtlust en het technische vermogen om af en toe een bal degelijk te controleren in de cabine gebleven. Gelukkig waren er de niet-aflatende roodwitte fans om wat leven door het Leburtonstadion te jagen. Een Antwerpdirigent concludeerde. "We hebben een punt en het voorbije seizoen hadden we hier niks. Ik ben dus voor deze avond tevreden." Vier op twaalf lijkt een magere balans, maar dat vierde puntje werd wel geoogst met een door de omstandigheden zwaar verminkte ploeg. Er is stilaan geen plaatsje meer over in de overvalle roodwitte ziekenboeg.
Stavros Glouftsis moet voorlopig als enige het aanvallende vak stofferen. Tot overmaat van ramp viel ook Spencer Verbiest in laatste instantie uit met rugproblemen. Terwijl iedereen hem op de vertrouwde rechtsbackstek had verwacht, was stilaan stoplap-voor-alle-posities Henry McStay aan zijn derde volledige herscholing toe om het plaatsje op het middenveld op te vullen. Ransford Addo bleef dus waar hij al een paar weken loopt. Gelukkig waren daar ook Craig Cathcart en Michael Lea overgekomen van Manchester Utd, David Geeroms debuterend na zijn overstap van eersteklasser FCV Dender EH, maar bovenal was er de geweldige konijnepoot van... Andy Welsh. De Engelse coach kwam zijn jongens en bij uitbreiding het hele team aanmoedigen vanuit de tribune.
Van geluk was bij aanvang echter weinig sprake. Het prille begin was flitsend met een knap schot van Kevin Baert dat het zijnet streelde. Dat had net zo goed een (knap) doelpunt kunnen worden. Dat viel echter aan de overkant. De spiksplinternieuwe Antwerpverdediging werd inderdaad koud gepakt. De diepe vrijschop van Sotteau vond een opening tussen een veelvoud aan roodwitte benen tot bij Njock die Antwerpdoelman Ristovic simpel het nakijken gaf. Amper vijf minuten ver en de vroege achterstand was alweer een feit. Daar had de groep van Joyce-Pallemans niet direct van terug. Vooral omdat het aanvallende compartiment te weinig body had tegen de stevige roodgele afweer. Toch een voorzichtig schotje over het doel van Souleymane Mamam op pass van Stavros Glouftsis. Daarmee is het volle gewicht van de offensieve sector genoemd. De beide doelmannen waren nauwelijks betrokken partij in het daaropvolgende kwartier. Bleef over: veel middenveldspel, stevige duels en een paar riskante ingrepen die de daders op een reprimande van de fluitenier kwam te staan. Met een kopbal van Stavros Glouftsis half weg de eerste helft was de ban gebroken. Bij de daaropvolgende tegenaanval zocht Lambot hoogte.
De bal klom over het doel. Een vrijschop van David Geeroms vanop rechts werd door de thuisdefensie nogal paniekerig in hoekschop verwerkt. Michael Lea trapte, maar Souleymane Mamam kon er geen voordeel uit puren. Een onschuldig lijkende ingreep was goed voor de eerste gele kaart voor Vandenbroeck. Die straf stond in geen enkele verhouding tot de brutale aanslag die Lepoint zich meende te mogen permitteren ten opzichte van Kevin Baert. De jonge Bosuilmiddenvelder werd werkelijk in de lucht gecatapulteerd en had assistentie nodig van de wonderspons. Hij werd wel nog voor de laatste tien minuten voor de pauze opgelapt, maar daar bleef het dan ook bij. Wel nog belangrijke minuten voor roodwit. David Geeroms deed zijn ding op corner. De bal stuiterde voorbij twee verbauwereerde roodgele verdedigers. Craig Cathcart streelde er zijn hoofd tegen en de nieuwe doelman Beghmans was geklopt. Toch ging het team van Saint-Jean nog bijna rusten met een voorsprong. Sotteau, eerder al aangever bij het doelpunt van zijn team, joeg een verre vrijschop rechtstreeks op de vuisten van Predrag Ristovic die zich daarbij heel erg groot moest maken. Volgde enkel nog een geel karton voor Henry McStay die de twijfelachtige eer geniet als eerste van het seizoen onder gele dreiging te komen.
Na de kampwissel begon Peter Utaka na weken van kommer en kwel aan zijn nieuwe seizoen in het roodwitte shirt. Hij was helaas maar een schim van de zwierige aanvalskracht die hij tijdens de voorbereiding demonstreerde. AFC Tubize maakte subiet gebruik van de nieuwe krachtsverhouding. De verre vrijschop werd nog een keer afgevuurd op het Antwerpdoel, maar nu was het een en al aandacht bij roodwit. Dreiging was er opnieuw met een schot van Mununga dat voorlangs suizde. Bij roodwit verhuisde de actie nu duidelijk naar de linkerhelft van het speelveld. Precies daar vonden Michael Lea en David Geeroms zich steeds beter. Een aflossingspunt in de diepte was er echter nauwelijks. Ook Craig Cathcart gaf blijk van inzicht en een verfijnde balbehandeling, de vergelijking met voorganger Jonnie Evans was kort bij. "In het gevechtsvoetbal dat Tubize produceerde, zijn de jongens gelukkig overeind gebleven", verzuchtten coach en fans in koor. Pas halverwege de tweede helft was er ook een offensief antwoord. Stavros Glouftsis hamerde in de vlucht op een iets getoucheerde uittrap van Predrag Ristovic, helaas ver uit de richting. Wat Peter Utaka uit zijn schoeisel knalde, kon zelfs zijn grootste fans niet verblijden, wel integendeel.
Ondertussen was het technische vermogen van beide clubs steeds verder zoek zodat enkel de spanning in het stadion bleef en zoals gezegd de honderden notenbalken van de roodwitte fans. Er leek zelfs een nieuwe (Engelstalige) song tussen te zitten, maar helemaal zeker ben ik daar niet van... Na de eerste puntenoogst op vreemd terrein was schutter Craig Cathcart een druk bevraagd debutant. Hij liep gelukkig niet vast in de kritische ATV-bemerkingen over het puntentotaal en toonde zich uiteraard best tevreden met de persoonlijke situatie. |
