Eigen bericht - OHL bracht het vertrouwen mee van twee opeenvolgende overwinningen in het Bosuilstadion in het afgelopen kalenderjaar. Vertrouwen dat dank zij de zege vorige week in het stadion van het zwalpende FC Brussels van voorzitter Johan Vermeersch een extra boost gekregen had. Geen twee zonder drie, dachten de Vlaams-Brabanders. De komst van de fusieclub viel voor Antwerpcoach Warren Joyce bovendien op een wel erg slecht moment. Niet alleen werd in de laatste competitiematch een beteuterende prestatie en dito resultaat neergezet in Namen, maar de gelekaartenkoorts had er ook nog eens sterkhouders Spencer Verbiest en David Geeroms getroffen.
Tel daarbij de onbeschikbaarheid van o.a. Roel van Hemert, sukkelend met de naweeën van zijn knieblessure en Marco Gbarssin, nog niet helemaal topfit na een enkelprobleem. Gelukkig was er opnieuw Craig Cathcart om de afweer wat meer stabiliteit te bezorgen. Gesteund door die wetenschap greep de Antwerpcoach bijna als vanzelf naar een nogal defensief lijkende oplossing die hij ook achteraf tijdens de persconferentie met verve verdedigde. Zo werd Peter Utaka de enige spits. Kevin Baert werd mee diep gestuurd en geflankeerd door de offensieve wingers Souleymane Mamam en Zarko Jelicic. Richie Ryan kwam uit het niets opduiken als regulerende middenvelder.
Met die papieren in handen, traden de Bosuil-XI de gedoodverfde kampioen tegemoet. En misschien net deze aanpak verraste de bezoekers. Aftrap gegeven door grootmeester Laszlo Fazekas en eerste stormachtige applaus weggestorven of de jongens van Warren Joyce degradeerden de bezoekers minutenlang tot eerstaanwezende toekijkers. De fraaiste combinatie van de hele partij viel al direct over vijftien nauwaansluitende roodwitte voeten te noteren. Daar hadden ze bij OHL een hele defensieve kluif aan. Onder impuls van een bedrijvige Zarko Jelicic domineerde roodwit tot er een vroeg doelpunt als beloning op volgde. De linkspoot vond Kevin Baert die doorstak tot bij Peter Utaka. In zijn eigenzinnige stijl ging de spits vlot door de verdediging en plaatste doodsimpel zijn vijfde van het seizoen naast Ruttens in doel. En nog was OHL niet aan herademenen toe, al liep het bij R Antwerp FC meermaals vast bij de wel erg duelschuwe Souleymane Mamam. Uitgespeelde kansen leverde de inzet dus niet op. OHL stak iets voor het kwartier voor het eerst de middellijn over. Het schotje was een opwarmertje voor Predrag Ristovic. Geleidelijk claimden de bezoekers geduldig balbezit. Een aantal OHL-vrijschoppen ging rechtstreeks op doel.
Predrag Ristovic toonde zich net als zijn verdediging alert. Op de 20' moest de Antwerpdoelman goed plat bij een poging van dichtbij van Kevin Janssens. Ook de Leuvense buitenspelval liep gesmeerd en hield roodwit ver van het doel. Peter Utaka was een graag geziene vangst, maar ook Kevin Baert en even voor het half uur werd zelfs Michael Lea afgevlagd! OHL combineerde gezwind, maar kon evenmin voor veel ultra gevaar zorgen. Een door Bobsam Elejiko met het hoofd afgeweerde vrijschop werd door een bezoeker over de doellijn gewerkt. Het feestje ging niet door vanwege een gehesen vlag en dat was niet voor naderend stormgevaar of ijzige plensbuien. Een laag schot van Baghdad was een kolfje naar de hand van Predrag Ristovic. Het gevaar Brogno kwam er enkele minuten voor de kampwissel nog het dichtst bij. Hij richtte zijn kopbal naast de dichtste staak. Restte de bezoekers nog een tweede periode om wat aan de achterstand te doen.
Met de pauze moest de Antwerpcoach een alweer geblesseerde Zarko Jelicic oprapen. Henri McStay kwam in de plaats. Was de regen en wind voor de rust al geen bondgenoot, het uitvallen van de creatieve linkspoot was een aderlating voor het verzwakte roodwitte middenveld. OHL zag zijn kans schoon en veegde de Bosuilploeg aan de kant. Toch was het opnieuw de Leuvense doelman Ruttens die het eerst aan werken toekwam. Hij bokste gedecideerd een vrijschop van Richie Ryan uit zijn doelvlak. Bijna kon Peter Utaka profiteren van een huizenhoog misverstand in de Leuvense achterhoede. OHL begon nu aan een reeks steeds gevaarlijker wordende hoekschoppen. Op het uur was er eerst nog een dubbele vervanging bij de bezoekers en mocht ook 'King Darko' voor zijn team aan de slag. Pech voor de invaller. Amper drie minuten op het terrein of OHL kreeg een hoekschop in cadeauverpakking van de leiding. Haghedooren stuurde hoog over de roodwitte verdediging, op het hoofd van Kevin Jansens die heel alleen aan de verste paal binnenknikte. De druk van de lokale achterban ging onmiddellijk crescendo, maar aan echt voetballen kwamen de jongens van Joyce niet (meer) toe.
Lopend, steigerend, met inzet van heel veel lichamelijke kracht en ten koste van een geel karton van zijn 'landgenoot' Janssen probeerde Ray Fränkel de bakens te verzetten. OHL had echter bloed geroken en bestookte nu de opponent bijna doorlopend. Craig Cathcart moest op de doellijn wegkoppen. Baghdad stuurde de rebound richting wolkendek. In de laatste vijf minuten dreigde het nog mis te lopen voor OHL. Er was Peter Utaka die zich in extremis geen raad wist met een pass van Darko Pivaljevic. Uiterst gevaarlijk was het voorzetschot richting kruising van de rechterflank van Souleymane Mamam. Had de winger zodoende bijna nog zijn match gered, de Leuvense doelman stak er een sublieme reflex tegenaan. Het verlies van alle punten na deze prestatie zou voor de bezoekers werkelijk onverteerbaar zijn geweest, al zijn de roodwitten met dat éne punt ook niet slecht beloond. Coach Warren Joyce loofde zijn jongens voor moed en inzet en was tevreden met het gewonnnen punt, terwijl Rudi Cossey en met hem de roodwitte achterban toch heel wat ontgoocheling te verbijten had. |
